Aile içi ilişkilerde çözüm odaklı gitmek aynı zamanda stratejik bir iletişim dili geliştirmeyi de zorunlu kılmaktadır. Yapılan her davranışı eleştirmek yerine altında yatan temel sorunun ne olduğunu anlamaya çalışmak daha kalıcı sonuçlar almaya yönelik olumlu bir adım olabilir. Çocuklarda davranış bozukluklarına ilişkin çözüm yollarından bir tanesi de izlediğiniz yolun duruma uygun olup olmadığından emin olmaktır.
Ebeveyn-çocuk ilişkisine dair stratejiler;
1- Çocukların kötü davranışlarına dikkat ederken, iyi davranışlarını da görmezden gelmemek gerekir. 
2- Ebeveynlerin hangi yaklaşımları izleyecekleri konusunda birbirleriyle hemfikir olmaları, aynı zamanda da birbirlerine karşı değil, birlikte uğraş vermeleri çok önemlidir. Nitekim çocukta meydana gelen olumsuz durumlarda çiftlerin birbirlerini suçladıkları sıkça rastlanan bir durumdur. 
3-Çocuğun mevcut davranış bozukluğuna yönelik farklı yolları denemeye devam etmek, pes etmemek ve sabır göstermek, çözüme giden yolda en önemli unsurdur.
4-Anne-babanın çocuklarına olan tepkilerinde tutarlı olmaları gerekir. Tutarlılık, kararlılık, övgü ve açık yönergeler, saldırgan davranışlardan ve suçlamalardan çok daha yararlıdır. Çocuklara bilinçli tepkiler veren ebeveynlerin, ilişkiyi yönetmekte daha başarılı olduğu görülmektedir.
 5-Anne-baba, çocuk hakkındaki düşüncelerine ve duygularına dikkat etmeli, hangi düşüncelerin daha yararlı ve çocuğa yardımcı olduğu gözlenmelidir. Ve unutulmamalıdır ki; düşüncelerimiz bir süre sonra davranışa döner. Çocuklardaki benlik algısı düzeyi yüksek olduğundan; dile getirmeseniz de sizin çocuğunuzun hakkında sahip olduğunuz olumsuz düşünceler kendisi tarafından hissedilir. 
Aile desteğinin önemi!
Gelişim çağındaki çocuk ve ergenlerin geçiş dönemlerinde her zamankinden daha fazla desteğe ihtiyaç duydukları bilinmektedir. Aşağıdaki sorular ebeveyn desteğinin hangi çerçevede olması gerektiğine vurgu yapmaktadır;
Aile gündeminde bir sorun varsa, “Sorunun merkezinde kim var?” sorusuna bağlı olarak;
1-Ailede destek göremediğini düşünen biri var mı? Varsa bu kişi kim? Hangi açıdan destek göremiyor? 
2-Herkes dinlenildiğini hissediyor mu? Yoksa herkesin birbirini dinlemek için daha çok zamana mı ihtiyacı var? Eğer varsa bu, eleştiri olmadan güven içinde yapılabilir mi? 
3- Aile bireyleri kendi aralarında birebir konuşma yapsa işe yarar mı? 
4-Hangi türde bir yardım işe yarayabilir?
 5- En iyi şekilde bu desteği kim ve nasıl verebilir? Bunun gerçekleşebilmesi için atılacak ilk adım nedir?
Sorularına yanıt aramak faydalı olacaktır.
ANLAŞILABİLDİĞİMİZ BİR DÜNYA DİLİYORUM! 
HAFTAYA DEVAM, SAĞLICAKLA KALIN..