Alınan ya da alınmayan her karar mağduriyet doğuruyor. Ahir zaman dedikleri olsa gerek, gözle görülmez el tutulmaz bir varlık tarafından esir alınmış durumdayız. Tuhaf çağda yaşıyoruz. Geçen sene bu zamanlar korkudan insanlar kendi kapanmasını yapmıştı bu sene devlet yasaklasa bile kapanmamak için direniyor. Karar bir gün önce açıklansa a normal panik oluşturuyor, bir hafta önce açıklanınca kapanmayı delmek için yollar arıyoruz, milyonlarca insan Covidler göçüne kalktı. Ne vatandaş ne ülkeyi yönetenler… Kimse memnun değil durumdan. Bazı sektörleri bitirme noktasına geldi, bazı alışkanlıklarımız da virüs sonrası değişeceğe benziyor, bireyselleşip uzaktan hizmet verimi ya da alımı ile devam edilen hayatları kalıcı olacak gibi. Bir zamanların parlayan yıldızı, her köşeye mantar gibi açılan, bu işten kafe’cilerin de rahatsız olduğu sektör dibi gördü, “Kafe açma” konusuna yasal düzenleme istiyorlardı virüs doğal düzenleme yaptı… Sonrasında yine canlanır mı? Canlanır, insan nisyan ile malul derler bu günleri unutur cafeleri tıka basa doldurur ama milyonlarca yatırımın sonunda elinde 4 masa 16 sandalye kalan yatırımcı bir daha o kadar para gömmeye cesaret eder mi? o da unutur… Kime nasıl bulaşıyor tam olarak belli değil, aynı evde kadın yakalanıyor aile fertleriyle temastan dolayı 15 gün karantinada kalıyorlar kocasında belirti yok. Kimi bırakın 1,5 metreyi 15 metre mesafeden kapabiliyor. Kimini perişan edip canını alırken kimi çok hafif atlatabiliyor. Bünyeye göre farklı etki gösteriyor ama herkese aynı aşı yapılıyor. Bilim tıp falan çaresini bulamıyor, tedbir olarak bu gün tavsiye edilen yarın değerini yitirebiliyor. Aşı bulundu, virüs mutasyona uğrayıp varyant değiştirdi, aşı aynı aşı. Adlarının önünde koca koca tabirler var ama bulunmuş aşı ülkemizde hala bulunamadı! Aşıyı bulan da insanlık için değil ticaretini yapıyor, vatandaşını aşılamak yerine dünyaya satma derdinde, gelecekte dünyanın ne kadar gaddar ve zalim olacağının işareti. Büyükler “nerede eski zamanlar” der bizim zamanımızı beğenmezdi, biz ise büyüklerimizin beğenmediği zaman dilimini arar olduk, ya çocuklar!! Onlara nasıl bir dünya kalacak? Hasan Perçin hsnprcn@hotmail.com