Mecburi bir Ankara seyahatimden sonra, şehrin üzerine çöken sis durumun ciddiyetini gözler önüne seriyordu. Küçük bir şehirde yaşamanın avantajını böyle durumlarda yaşıyoruz, ama küçük bir şehirde yaşadığımızdan kaynaklı rahatlığımız ciddi hasarlara sebep olabilecek durumda bunu farketmiyoruz. Evlerde psikolojik bir savaş veriyoruz. Kendi adıma konuşmam gerekirse evden çıkmayı pek seven biri değilim. Mecburiyet işin içine girince öyle olmuyormuş ama... Daha önceden keyif veren ev aktiviteleri şimdi sıkıcı ve uzaklaştırıcı geliyor. Evlerimizde yaşam var, kendimizden daha çok düşünmemiz gereken büyüklerimiz var. Bu bize sunulmuş bir tatil gibi düşünerek, durumu mecburiyet olarak düşünmezsek eğer belki daha kolay olur hepimiz için... Tatil derken anlatmak istediğim ev oturmaları, çay sohbetleri değil... Dinlenmemiz için koltuklarımıza oturup kitap, dergi karıştırmak, diziler izlemek, yeni filmler keşfetmek, mutfakta yeni tarifler hazırlamak gibi... Tabi ki bunları yaparken hane içinde ki ailemiz ile yapabiliriz. Arkadaşlarımızı, dostlarımızı eve çağırarak değil... Ruhumuzu dinlendirelim, biraz kendimize zaman ayıralım çünkü bizler uzun zamandır benliğimize saygı göstermiyoruz. Köşemize çekilip kitap okumanın huzurunu sosyal medyanın baş ağrıtan köşeleri ile değiştirdik. Evimizde yapmamız gereken şeyleri erteledik. Şimdi doğa bizi kendinden uzaklaştırdı. Evlere girmeyi mecburi kıldı... Biz evlerde ruhlarımızı onarırken, doğa da biraz kendini yenilesin... “Gönüllü Karantina” dedikleri durumu sevdiklerimiz için yapmalıyız kendimizi düşünmüyorsak bile... Bir ben mi kurtaracağım insanları demek yerine biz birer birer bir topluluk oluyoruz unutmayalım lütfen... Ekonomik olarak güçlükler çekiyoruz biliyorum, iştem çıkarılanlarımız var, ücretsiz izne yollananlarımız var atlatacağız bu dönemi bir olarak evde kalarak. Hasarlarımız olacak çok belli ama birlikte saracağız. Anlayışlı olmamız gereken bir dönemdeyiz birbirimize sarılarak atlatacağız her şeyi... Çok özlediğimiz insanlara var biliyorum. Mesafeler çok yakın olsa bile sarılamadığımız sevdiklerimiz var. Ama sabretmeliyiz, zamanla birleştirmeliyiz sevgimizi... Özlem bağlarımızı kuvvetlendirecek eminim... Sabredelim, evde kalalım...