Akla sokulan, Beyinlerimizde yer edinen, Deyime destek veren mana, İma'sında gizli. Mevzu polis değil. Hayatımızdaki iyiler ve kötüler. Vakıa'nın teması; Yeşilçam üzerinden seyahatle, iyi rollerimiz ve kötü rollerimiz. Filmde, dizide, İşte, güçte. şirkette karşılaşır, örneklerine sıkça rastlarız. Romanlarda okuruz, Ya da bire bir yaşarız. Roller biçilmiş, Artistler sahne almış, film başlamıştır. İyiler eker, Kötüler biçer.. O kült yeşilçam filmlerinde, Kuşbaşı yapılacak kötüleri saymakla bitmez, Eleyip belenecek, öpülüp koklanacak iyileri saymaya bir ömür yetmez.. Kötülere pay biçiyor, İyilere paydaşlık yapamıyoruz. Rahmetli olunduğunda, Asla.! İyi biliriz'i eksik etmiyoruz. Eski nesil kötüler vardı. Ders verirler, dersler alırdık. Yaptıklarını yapmaz, Yaptıklarından utanırdık. Erol Taş, Nuri Alço, Aliye Rona Çoşkun Göğen kötü polistiler. Kötü rolleri, Berbat halleri vardı. Erol olanı, sulak ağzıyla kuzunun budunu parçalar gibi yer, tavukları yutardı. Nuri oğlanı, su gibi gazoz içerdi, ayırt etmez içirirdi. Aliye teyze şirretti, kıskanç ve nemruttu. Çoşkun, salya sümük tecavüz ederdi. Ediz Hun, Kartal Tibet, Cüneyt Arkın iyi polistiler. Onlar, Ya kördüler, Ya topal..! Gözleri sonra açılır, nice sonra yürürlerdi. Ya silahlarındaki mermi biterdi. Ya da aşkları. Hep sırtlarından vurulurlar, Hakimler bile onları azarlardı. Şahitleri olmazdı. Sevdikleri ağlaşır, sadece bakışırlardı. Filmin başında iyiler hiç mutlu olmazlar. Filmde son” yazmadan birkaç saniye önce anca buluşurlardı. Senaryo böyleydi. O yıllar hep böyle geçti. Hep kötüler kazandı. Piyanolar vivaldi çaldı. Kumsallarda villalar vardı. Köydeki kirazlar şehirdeki viskilerle tanışalı elli yıl oldu. Tahtadan bavullar valiz, Galiz küfürler sıradan oldu. Saz, gitarla, Vefa, vefasızlıkla heba oldu. Bir kültürü yok ettiler. Geleneklerimiz yavaş yavaş kayboldu. İnsani melekeler def edildi.. İnsani değil, ticari tohumlar ekildi. İyilik, kötülüğe evrildi. Kötülük, insanlığın üzerine devrildi. Kötü polis rollerine çıkan artistler, karakter, İyi polisi oynayanlar jönprömiye (fransızca artist demek) yapıldı. Her bir şeye fransız olduk.? Aslımızdan usandık. Neslimizden utandık. Hayatımız film platosuna döndü. Kurşunlar gerçek, ölümler sıradan oldu. Gazoz, kimyasal silaha, Katil, teröriste, İnsanlar, canlı bombalara, Kötü polis, iyi polis karakterleri, ülkelere dönüştü. Oku germeden kolayca yayından çıkarmayı başardılar. Medeniyet dedikleri, modern diye tanımladıkları hayat, bir çok şeyimizi aldı götürdü. Global kötüler; yerel iyileri dövmeye, öldürmeye devam ediyor. Film perdesi beyaz, Oyuncular beyaz, Sahne kan kırmızı, Biz esmer bırakıldık. Ve Fakat.. Global kötü polisler kaybedecek. İyiler, Film son yazmazdan önce yine kazanan olacaklar. Mustafa Nuri Gürsoy İyi Polis Kötü Polis 2105 Kasım”