Hiç kuşku yok! Dünyanın dışındayız. Hiç ses yok! Bir suskunluk, izah edilmesi mümkün olmayan işler var. Sanki! Kabahatlerimizin, virüse sebep olan hallerimizin utancı var içimizde. Dünya yalnız kaldı. İnsanlık yalnız kaldı. Kendimize kaldık. Kendimizle kaldık. Ne çok kandırılmış, ne çok zengin olmaya kalkmışız. Halbuki! Ne çok fakir ve ne çok çaresizmişiz. Bencilliğimiz, şımarıklığımız, kinimiz öfkemiz hala yanımızda mı? Kaç paralık adamız şimdi!...Bu virüs musallat olalı beri. Terk mi edildik yoksa! Bir musibete teslim olacağımızı, yalnız kalacağımızı nasıl hesap edememişiz. Akşamlar, sabahlar, geceler ve gündüzler! Yalnız. Dedeler, nineler, analar ve babalar! Yalnız. Dünya dışarda! kendi ellerimizle zehirlediğimiz tabiatıyla baş başa kaldı. Bizler; Evde Kal’dık. Korona Covit19, burnumuzdan girdi, burnumuzdan getirdi. Renkliler, renksizler, dilliler, dilsizler, gölgeler, gölgesizler, belgeler, belgesizler, zenginler, fakirler… Hepimiz evde kaldık, odalarına tıkıldık. Evlere çekildik. Sıcak su ile yıkanmış yün kazak gibi çekildik hem de! Yazının devamı için http://www.bolutakip.com/yazar/mustafa-nuri-gursoy/insan-hicbir-sey-yapmamali linkine tıklayınız.